Centralny system ogrzewania budynków gorącym powietrzem stosowano już w starożytnym Rzymie /Hypocaustum/
Piec umieszczony był pod podłogą . Posadzkę układano na kamiennych lub ceglanych słupkach a przestrzeń pod nią wypełniało gorące powietrze, które przepływało dalej pionowymi kanałami do kominów i ogrzewało również ściany. Taki system był kosztowny w budowie a i użytkowanie pochłaniało wiele czasu. Miał jednak ogromną zaletę – dym nie przenikały do wnętrza pomieszczeń. Taki system ogrzewania stosowany był później w średniowieczu. W ten sposób ogrzewano zamki i klasztory również na ziemiach polskich.
Historia powstania kaloryfera /grzejnika/.
Prawdopodobnie pierwszy grzejnik został zamontowany w roku 1855 w Sankt Petersburgu.
Franz San Galli; urodzony 26 lutego 1824 roku w Kamieniu Pomorskim. Niemiec pochodzący z rodziny o włoskich korzeniach, przedsiębiorca, inżynier samouk i przemysłowiec w 1855 roku wynalazł system centralnego ogrzewania oparty na sprężonej parze wodnej krążącej w systemie rur i grzejników i rozpoczął jego produkcję. Swój wynalazek nazwał „gorącą skrzynką”.
Technologia odlewanych z żeliwa grzejników zaczęła się upowszechniać i dotarła na tereny dawnej polski. Wiele odlewni w kraju produkowało grzejniki żeliwne.
W okresie po wojennym jednym z największych producentów kaloryferów w Polsce była odlewnia w Stąporkowie.
Grzejnik członowy składał się z pojedynczych żeliwnych „żeber” (modułów) łączonych w całość. Konstrukcja taka miała ogromne zalety. Przede wszystkim zwiększenie mocy grzewczej kaloryfera odbywało się poprzez dokładanie kolejnych modułów. Produkcja jednakowych elementów była łatwiejsza i tańsza niż wykonywanie kilkunastu grzejników o różnych długościach. Cechami tej konstrukcji były grube ścianki żeliwnego odlewu wymagające dłuższego czasu na ogrzanie się, znaczna waga grzejnika i ilość potrzebnego materiału do jego wykonania a także duża ilość czynnika grzewczego /podgrzanej wody/. W miarę rozwoju technologii grzewczej zaczęto stosować wydajniejsze i tańsze stalowe grzejniki płytowe. W zasobach muzealnych posiadamy kilka grzejników żeliwnych wykonanych w Towarzystwie Starachowicach Zakładów Górniczych o różnych rozmiarach. Wykorzystywane były w budynku Starachowickiego Centrum Kultury a także pochodzą z prywatnych domów.
Nr inwentarzowy MPT.T.84