Silnik o symbolu S42 napędzał pierwszą powojenną ciężarówkę – Star 20.
Projektantem silnika był Jan Werner, który początkowo pracował jako konstruktor w warszawskiej fabryce silników Perkun SA. W 1934 został zatrudniony w Państwowych Zakładach Inżynierii gdzie uczestniczył przy tworzeniu silników między innymi do ciężarówki PZInż 703. To te niezrealizowane pomysły z przed drugiej wojny światowej dały bazę do zaprojektowania silnika o symbolu S40. Nowa ciężarówka z założenia miała mieć ładowność 3,5 t. Zapewne zdecydowano, że silnik o zapłonie iskrowym będzie lepszym wyborem – prostszy w konstrukcji, tańszy w produkcji, tolerujący niedoskonałości produkcyjne. Trzeba zaznaczyć, że po wojnie park maszynowy został wywieziony lub zniszczony a ciężarówka była potrzebna już- do odbudowy kraju. Niewątpliwym atutem silnika benzynowego jest łatwiejszy rozruch w warunkach zimowych. Nie można powiedzieć, aby konstrukcja była przestarzała o czym może świadczyć zastosowanie górnozaworowego układu rozrządu.
Pierwsze silniki o oznaczeniu S40 nie trafiają do nowej ciężarówki, problemy które wynikły przy badaniach i nieosiągnięcie zakładanych parametrów technicznych wymusza wprowadzenia zmian w projekcie. Ostatecznie kolejna wersja silnika o symbolu S42 trafia do seryjnej produkcji w 1949 r. /pierwsze sztuki Stara 20 wykonano w 1948 roku/.
Podstawowe parametry: silnik sześciocylindrowy górnozaworowy, rzędowy o zapłonie iskrowym, gaźnikowy . Moc 85 KM, zużycie paliwa ok. 27 l/100 km, trwałość 40 tys. kilometrów.
Nr inwentarzowy MPT.T.62