CYNODONT – Trop
Cynodonty były grupą zaawansowanych terapsydów (gadów ssakokształtnych) z linii teriodontów, które pojawiły się pod koniec permu, a wymarły w środkowej jurze. Swój rozkwit przeżywały we wczesnym i środkowym triasie. Były to zwierzęta pod wieloma względami podobne do ssaków, które prawdopodobnie z nich właśnie się wywodzą.
Cynodont był zwierzęciem osiągającym długość do 1 m, którego ciało było przypuszczalnie już w całości pokryte futrem. Mógł przypominać wyglądem dużego psa o krótszych łapach i dłuższym grubszym ogonie. Tropy były podobne do psich, przy czym wskazywały na wydłużone i znacznie skręcone do środka ciała palce. Podłużna czaszka cynodonta cechowała się widocznym dość wąskim pyskiem i szeroką potylicą. Jego uzębienie było podobne jak u ssaków: trójguzkowe zęby pełniły praktycznie taką samą funkcję co nasze trzonowce. W żuchwie dominowała już kość zębowa z zaczątkową gałęzią, a na czaszce występował prawdopodobnie łuk jarzmowy. Takie rozwiązanie przeciwdziałało zwichnięciu stawu żuchwowego. U cynodota rozwinęły się być może zaczątki wtórnego podniebienia.
To sprawnie poruszające się zwierzę prowadziło nocny tryb życia, czego przyczyną było prawdopodobnie pokrycie ciała futrem, które dodatkowo grzało go w ówczesnym gorącym klimacie.
Ponadto unikał dzięki temu większych drapieżników. Cydonont był drapieżnikiem polującym na mniejsze zwierzęta – zapewne głownie na duże owady. Lokalizował swoje ofiary przy pomocy dobrego węchu, bardziej czułego słuchu oraz być może uwrażliwionego przez wibrysy dotyku.
Tekst: Justyna Sadza